trochę inna kobieta

Nadchodzi w życiu taki moment kiedy uświadamiasz sobie, że z dziewczynki przeistaczasz się w kobietę..ok. Ten moment udało się przejść gładko, poszło nieźle. Teraz za to jest troszkę trudniej i inaczej. Teraz jest ten moment kiedy to będąc kobietą staje się dodatkowo...matką. Właśnie. Dodatkowo. To jest dość ważne i trzeba o tym pamiętać. Staje się, bo mam na to jeszcze trochę czasu, ale z dnia na dzień coraz bardziej odczuwam że rola matki to coś bardzo ważnego, coś co nie umknie mi tak jak pierwsza przemiana. Zmiana mojego ciała jest chyba pierwszym najbardziej zauważalnym etapem. Nigdy nie byłam nosicielką wielkiego biustu, zawsze wydawał mi się za mały, mimo że jego rozmiar raczej mocno nie odstawał na tle innych. Teraz zaczynam zmieniać zdanie. Był naprawdę spoko. Co ja od niego chciałam...po co się czepiałam? Mój biust przybrał rozmiary....monstrualne. Tak oczywiście wydawało mi się na początku...teraz już się jakoś dogadujemy i nie jest aż taki ogromny jak myślałam, nie jest źle :) Biust to chyba pierwsza ze zmian zewnętrznych. Gdy następuje wzrost brzuszka wtedy kobieta, a na pewno ja, zdałam sobie sprawę że to tak na serio. Może to zabrzmi dziwnie, głupio albo niedojrzale ale dopóki brzuszek nie zaczął rosnąć, sama do końca nie wierzyłam, nie wiedziałam co się dzieje....Tak tego pragnęłam że od dnia kiedy stało się to prawdą, niemal co dzień zadawałam sobie pytanie "ej...ale serio?". Teraz pytanie się pojawia rzadziej...a zniknie zapewne w dniu którego doczekać się nie mogę. Kiedy pierwszy raz powiem....ała! coś mnie kopnęło! Wtedy zejdę na ziemię i już na sto procent uwierzę i już na sto procent będę pewna. Nie ma zmiłuj. Nie będzie pomyłek i wymówek. Tak...tak rośnie we mnie największy skarb jaki mógł mnie spotkać w życiu. Będziemy mieli dziecko :)

No dobrze, skoro fakty już ustalone trzeba się oswoić z tematem i przystosować. A lekko nie jest. Zaczyna się wszystko od garderoby. Okazuje się bowiem że moje jeansy (o losie...moje ukochane jeansy) musiałam odstawić....Przerzuciłam się na permanentny dresowy styl. Nie ma to tamto.....guziki w jeansach nie dają żyć, uwierają i wygody brak. Tak nagle spodnie które mam okazały się totalnie nietrafione i zupełnie niewygodne. Kto to kupił? Bez sens....Także dres. Ok. Trochę dresów mam, nie koniecznie z powyciąganymi kolanami i spranych. Jest kilka modeli co to nie wstyd wyjść na ulicę. Kolejna alternatywa - legginsy! Opcje dwie - albo dres i stylówa sportowa, albo legginsy i tunika/sukienka. Wszystko ładnie pięknie ale ile można? Do dresu nie ubiorę koszul których mam masę, bo będę wyglądała co najmniej...no nie bardzo. A legginsów z krótkimi górami nie cierpię nosić. Co jak co, tak znowu mocno młoda już nie jestem i lepiej się czuje kiedy to moje rejony pośladków są zakryte. Nastał więc moment kiedy to należy nieco odświeżyć i przeglądnąć szafę przyszłej mamy. O ile nie mam zbyt dużego problemu z górami, zwykłam chadzać na co dzień i do pracy raczej w luźnych krojach, o tyle problem spodni narastał. Trzeba było przedsięwziąć poważne kroki i zakupić spodnie.....ciążowe. Tak. Już! Sceptyczne nastawienie szybko zmieniłam i moje zdanie na temat "po co mi spodnie ciążowe, dam rade bez" wymazuje, nie miało nigdy miejsca. Cofam,cofam. O losie, jaka wygoda! Miód na mój brzuszek :) Co lepsze, wszystkie swoje góry których nie mogłam dopasować ani do dresu ani do legginsów spokojnie do tychże spodni zakładam. Jedne spodnie a tyle nowych możliwości! To się nazywa strzał w dziesiątkę. 

 Ania